Η ραγδαία εξέλιξη και ανάπτυξη των τεχνολογιών, έχει οδηγήσει στην έκρηξη πληροφοριών, τις οποίες καλείται ο σύγχρονος μαθητής να παρακολουθήσει και μέσω αυτών να διαμορφωθεί ως ο αυριανός πολίτης.  

Παράλληλα η Ελλάδα κατά την τελευταία δεκαετία του εικοστού αιώνα και τις αρχές του εικοστού-πρώτου έχει δεχθεί την εισροή μεγάλου αριθμών μεταναστών τόσο από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων όσο και από Ασιατικές και Αφρικανικές. Παρατηρείται επίσης η επιστροφή Ελλήνων ομογενών που διαβιούσαν σε χώρες του εξωτερικού, στις οποίες είχαν καταφύγει τις δύο πρώτες δεκαετίες μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα άτομα αυτά προέρχονται από διαφορετικά εθνικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα, είναι διαφορετικού οικονομικο- κοινωνικού επιπέδου και πιστεύουν σε διαφορετικές θρησκείες. 

Μέσα σε αυτό το νέο «πολύχρωμο» φυλετικά και πολιτισμικά πλαίσιο, το άτομο καλείται να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του στη «νέα» κοινωνία έτσι όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, να αξιολογήσει τη σχέση του με τους άλλους, να αμφισβητήσει και να επανεξετάσει τα πολιτικά και θρησκευτικά του πιστεύω, εν όψει της νέας πραγματικότητας, στην οποία βρίσκεται και των αναγκών που αυτή έχει δημιουργήσει και να αναρωτηθεί για το ρόλο του και τους στόχους του στο μέλλον, ως άτομο-μέλος της κοινωνίας αυτής. 

Είναι εμφανές ότι εν όψει της καινούριας πολυ-πολιτισμικής κοινωνίας, ο ρόλος του σχολείου όχι μόνο δε μένει ανεπηρέαστος, αλλά είναι καθοριστικής σημασίας στην προετοιμασία του σημερινού μαθητή και αυριανού πολίτη, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσής του, στην εποικοδομητική του σύμπλευση με τους άλλους και στην προσωπική αλλά και κοινωνικο-οικονομική του επιτυχία, αποδεχόμενος καθετί το «ξένο» ως ισότιμο, με τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τον εαυτό του στα πλαίσια και με βάση τις αρχές της δημοκρατικής κοινωνίας .

Σε έναν κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται, το Δημόσιο Σχολείο επιβάλλεται να επιχειρεί μια βαθύτερη αναδιάρθρωση με εμπλουτισμό των προγραμμάτων του και με ανανέωση των μεθόδων διδασκαλίας. Εκτός των άλλων οφείλει να στοχεύει να δράσει συμμετοχικά στη σημερινή έκρηξη της τεχνολογίας, να γίνει αρωγός στη γνώση και συγχρόνως να αντιμετωπίσει τις ιδιαίτερες μαθησιακές ανάγκες και ψυχοκοινωνικές δυσκολίες των μαθητών.  Mέσα σε όλα αυτά, δεν πρέπει να λησμονούνται και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και μαθησιακές δυσκολίες, η συνεκπαίδευση των οποίων, θεωρείται απαραίτητη από τους ειδικούς 

Όλα τα παραπάνω, καθιστούν το σχολείο σήμερα, πλουραλιστικό και ενταξιακό/συμπεριληπτικό, ένα Σχολείο για Όλους. Το σχολείο του μέλλοντος, είναι ένα Σχολείο για Όλους, ένα σχολείο συλλογικότητας, όπου συναντιέται η πολιτεία με την κοινωνία, τους εκπαιδευτικούς και την τοπική αυτοδιοίκηση, στην πιο γόνιμη και δημιουργική σχέση, με σκοπό την εξασφάλιση υψηλής ποιότητας εκπαίδευση για όλα τα τα παιδιά, καθώς και ίσων ευκαιριών για προσωπική και κοινωνική ολοκλήρωσή τους, με γνώμονα ότι κάθε παιδί αποτελεί μια μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα.